کد مطلب:12390 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:213
پیامبر با امت خود وداع می کند
«و ما محمد الا رسول قد خلت من قبله الرسل، افان مات أو قتل انقلبتم علی أعقابكم، و من ینقلب علی عقبیه فلن یضر الله شیئا، و سیجزی الله الشاكرین.» آل عمران / 144
ترجمه: محمد فرستاده خداست و جز این نیست. رسولی كه پیش از او رسولان خدا آمدند و رفتند. آیا اگر او به مرگ طبیعی از دنیا رود و یا كشته شود، شما مردم به وضع جاهلیت و دوران كفر خود برمی گردید. هركس كه پس از این به كفر و جاهلیت خویش بازگشت كند بداند كه كوچكترین زیانی به خدا نخواهد رسانید. و بزودی شكرگزاران نعمت دین و پیامبر را پاداش نیك خواهد داد.
سرزمین های اسلام از میكروبها و جرثومه های وبا و طاعون یهود، این دشمنان بشر، كاملا پاك شد. همچنین شهر مكه، مركز بعثت و بلاد عرب از پلیدی شرك و بت پرستی پاكیزه گشت. نقابهای ریاكاری و توطئه های منافقان از چهره ناپاك آنان فروافتاد و از مجتمع اسلامی طرد شدند،و مردم گروه گروه به دین خدا درآمدند.
[ صفحه 316]
محمد بن عبدالله (ص) مثل تمام افراد بشر روی زمین سرانجام، یك روز دنیا را وداع می گوید. پیام آور اسلام كه به عنوان خاتم انبیا مبعوث شده است، و همه آیینهای پیامبران پیش از خود را تأیید و تصدیق نموده است او هم از دنیا می رود؛ اگر چه رسالتش زنده و باقی می ماند. آری، او بشر است، و نشانه بشر بودنش این است كه بیماری و موت بر او هم عارض می شود؛ همانگونه كه عارضه های دیگر بشری از قبیل: عواطف و احساسات، غم و اندوه، مصیبت و مشقت كه برای دیگر مردم پیش می آید بر او عارض می گردد. این بدان سبب بود كه مسلمانان به فتنه و اشتباه نیفتند و فراموش نكنند كه او بشری فرستاده شده از جانب خدا بوده است؛ همان فتنه ای كه پیش از آنان دامنگیر امتهای قبل شد كه پیامبرشان را با وجود خدای آفریننده معبود خود گرفتند.
در شبهایی كه از ماه صفر سال یازدهم هجری باقی مانده بود پیامبر از بیماری كه به او روی آورده بود احساس ناراحتی می كرد. اهل بیت پیامبر و مسلمانان همه فكر می كردند كه بیماری جزئی است و هر چه زودتر برطرف می گردد؛ بی آنكه كسی تصور كند بیماری موت است. بیماری بر نبی اكرم كمی سنگین شد ولی زیاد طولانی نگشت و اندكی بهبودی یافت. اگر چه باز رو به وخامت گذاشت.
ترجمه: محمد فرستاده خداست و جز این نیست. رسولی كه پیش از او رسولان خدا آمدند و رفتند. آیا اگر او به مرگ طبیعی از دنیا رود و یا كشته شود، شما مردم به وضع جاهلیت و دوران كفر خود برمی گردید. هركس كه پس از این به كفر و جاهلیت خویش بازگشت كند بداند كه كوچكترین زیانی به خدا نخواهد رسانید. و بزودی شكرگزاران نعمت دین و پیامبر را پاداش نیك خواهد داد.
سرزمین های اسلام از میكروبها و جرثومه های وبا و طاعون یهود، این دشمنان بشر، كاملا پاك شد. همچنین شهر مكه، مركز بعثت و بلاد عرب از پلیدی شرك و بت پرستی پاكیزه گشت. نقابهای ریاكاری و توطئه های منافقان از چهره ناپاك آنان فروافتاد و از مجتمع اسلامی طرد شدند،و مردم گروه گروه به دین خدا درآمدند.
[ صفحه 316]
محمد بن عبدالله (ص) مثل تمام افراد بشر روی زمین سرانجام، یك روز دنیا را وداع می گوید. پیام آور اسلام كه به عنوان خاتم انبیا مبعوث شده است، و همه آیینهای پیامبران پیش از خود را تأیید و تصدیق نموده است او هم از دنیا می رود؛ اگر چه رسالتش زنده و باقی می ماند. آری، او بشر است، و نشانه بشر بودنش این است كه بیماری و موت بر او هم عارض می شود؛ همانگونه كه عارضه های دیگر بشری از قبیل: عواطف و احساسات، غم و اندوه، مصیبت و مشقت كه برای دیگر مردم پیش می آید بر او عارض می گردد. این بدان سبب بود كه مسلمانان به فتنه و اشتباه نیفتند و فراموش نكنند كه او بشری فرستاده شده از جانب خدا بوده است؛ همان فتنه ای كه پیش از آنان دامنگیر امتهای قبل شد كه پیامبرشان را با وجود خدای آفریننده معبود خود گرفتند.
در شبهایی كه از ماه صفر سال یازدهم هجری باقی مانده بود پیامبر از بیماری كه به او روی آورده بود احساس ناراحتی می كرد. اهل بیت پیامبر و مسلمانان همه فكر می كردند كه بیماری جزئی است و هر چه زودتر برطرف می گردد؛ بی آنكه كسی تصور كند بیماری موت است. بیماری بر نبی اكرم كمی سنگین شد ولی زیاد طولانی نگشت و اندكی بهبودی یافت. اگر چه باز رو به وخامت گذاشت.